Hormonaal gedoe?

Ik heb er natúúrlijk al vaker over nagedacht de afgelopen jaren. Bij vlagen word ik er weer fanatiek door, en ben ik van plan met mijn vuist op tafel te slaan en het tot de bodem uit te (laten) zoeken. Bij veel meer vlagen ben ik echter deze passie alweer kwijt en ga ik er niet meer achteraan. Tot deze afgelopen weken.

Mijn dissociaties begonnen in februari 2008, nadat ik een weekendje naar Londen was geweest, zoals uitgebreid te lezen is op de pagina over mezelf op deze site. Het was echter ook precies een week nadat ik begon met het slikken van de anticonceptiepil. Ik ging die dag, natuurlijk, naar de huisarts en besloot per direct weer te stoppen met de pil. Het haalde, zoals jullie begrijpen, niets uit, want mijn disso’s bleven. Maar hormonen zijn altijd een issue gebleven in combinatie met mijn klachten. Sowieso ben ik elke maand ‘vaag’ als mijn maandelijkse feestje eraan zit te komen (hormonen!) en ik denk dat ik sowieso geboren ben (?) met een wat hoger testosterongehalte (Nee, niet vanwege de voetbal dat ik dat denk ;-)……).

Een aantal jaar geleden, ik denk dat het nog binnen een jaar na het beginnen van mijn klachten was, wilde ik hormoononderzoek laten doen in het ziekenhuis. Mijn moeder werkte toen nog op Gynaecologie dus ik kon snel bij een gynaecoloog terecht voor allereerst wat informatie erover. Je moest echter allereerst naar de psychiater die ook aan het hormoononderzoek meewerkte, om het daar over je klachten te hebben etc, en daarna zou eventueel de gynaecoloog er dan naar gaan kijken en het gaan uitzoeken. De gynaecoloog die ik sprak, zei echter dat ze nu al wist dat we er niet veel mee zouden kunnen. “Ja, en dan komt eruit dat in de dagen vóór je menstruatie je hormoonspiegel anders is. Ja, dat heeft elke vrouw. En dat is dan een constatering en daar kan verder niet veel aan gedaan worden.”
Ik weet niet meer hoe het precies afliep; ik ben wel een keer bij die psych geweest geloof ik, maar op hormonen ben ik verder nooit getest. Einde verhaal.

In de loop der jaren kón het niet anders dan deels met mijn hormonen te maken hebben. Maar steeds had ik dat zinnetje van de gynaecoloog in mijn hoofd, en ik snapte haar. Want wat was er dan aan te doen? En het kan sowieso niet alleen maar door hormonen komen, want ik heb het ook in stressperiodes, en ook vaak zomaar zonder aanleiding.
Tot deze week een dierbaar iemand tegen me zei: “Maar Leonie, we hebben inderdaad allemaal last van moodswings en moeheid enzovoorts als we ongesteld moeten worden, maar we treden niét allemaal uit ons lichaam zoals jij. Dat is toch niet normaal?? En er kan héus dan wel iets aan gedaan worden, een pilletje of whatever. En oestrogeen en testosteron zijn niet de enige hormonen he? Er zijn ontzettend veel verschillende hormonen in je lichaam. Misschien mis je wel net dat gelukshormoon in je hersenen. Of is er een andere hormonale disbalans.”
Zij ging ook in op de anticonceptiepil. Ik dacht dus dat door de oestrogeen misschien mijn hormoonspiegel was verstoord, omdat ik dus al dacht teveel testosteron te hebben. Maar zij bracht me op andere gedachten: “door de pil krijg je natuurlijk meer oestrogeen, dus dan zou het toch juist meer in balans moeten komen? Dus het lijkt me niet dat dat het is.” Soms snap ik niet hoe ik zelf niet op dit soort dingen kom hoor haha. Maar goed.

Dus ik heb haar plechtig beloofd te gaan googlen naar hormoononderzoek. Er zijn ook alternatieve geneeswijzers die hormonale disbalans kunnen opsporen. Daar had ik ook al vaker over gelezen. En ik moet echt weer naar de huisarts. Om met mijn vuist op tafel te slaan. Voor mijn part ga ik net als in het allereerste begin weer de medische molen in (toen heb ik CT-scan, MRI-scan, en nog wat meer onderzoeken gehad om van alles uit te sluiten). Maar stel dat het wél voornamelijk hormonaal is en er kan wat aan gedaan worden… Het zou stom zijn als dat niet onderzocht wordt.

Volg je me al op Facebook en/of Bloglovin om op de hoogte te blijven van nieuwe posts? Zou ik leuk vinden!

Beat My Fears