Update psych #2

Vorige week kreeg ik een mailtje van de psych in mijn mailbox als antwoord op de mail die ik had gestuurd. Ik had daarin verteld over dat de misselijkheid nog steeds niet weg is en alleen maar erger wordt, én ik zou hem sowieso vorige week even mailen om hem te herinneren aan het feit dat hij een afspraak met de psycholoog voor me zou maken, die nu terug zou zijn van vakantie.

Ik kreeg een niet bepaald tevredenstemmend mailtje terug:

“Ik kan natuurlijk moeilijk bepalen of de misselijkheid te verdragen valt voor je. Normaal gesproken zou deze als het om een start-bijwerking gaat wel weg moeten zijn. als het blijft, dan is het verstandiger om weer met de sertraline te stoppen.”

Gelukkig is het deze week wel een stukje minder geworden, dus hopelijk kan ik met de sertraline gewoon doorgaan, en wie weet de dosis verhogen. Toen kwam het minder fijne bericht, zoals het al-tijd gaat in de geestelijke gezondheidszorg:

“Ik heb de collega nog niet gesproken. Ik realiseer me dat het lang duurt, maar ons afgeslankte team heeft grote moeite om de grote toestroom op te vangen. Ik hoop je toch op korte termijn verder te kunnen helpen.”

Dan ben ik dus gewoon vanaf januari al bezig bij ze he! En wat heb ik in die tussentijd gehad? Een intake bij een psychologe, een test op de computer, een tweede gesprek met die psychologe om de uitslag van de intake en test te bespreken, en vervolgens een afspraak met de psychiater die me medicijnen voorschreef en me doorverwees naar een volgens hem geschikte collega. Die dus op vakantie was. En nu dus vol zit. En dat in zes maanden!
Een vriendje van me heeft zichzelf amateurpsycholoog verklaard hehe, voor als ik m’n verhalen en problemen kwijt moet zolang het niet bij die psychologe kan (en daarna natuurlijk vast ook nog wel ;-)..), maar het is toch eigenlijk van de zotte dat het zó lang duurt. Nu red ik me wel, en ik loop er al vier jaar mee, en ik loop niet gillend rond ofzo, maar toch. Ik wil eindelijk eens hulp.