Stress en disso’s

fokke-sukke-manager

 

Ik heb het druk. Ik zit zelden meer op m’n laptop, maar de drang om te bloggen werd te groot.
Ik kan mezelf tegenwoordig winkelmanager noemen. Voor iedereen natuurlijk een grote stap, maar voor mij nog iets meer: zou ik de stress aankunnen? Zou het één grote vage warboel worden in mijn hoofd als ik aan mijn nieuwe baan zou beginnen? Op mijn oude werk wist de laatste tijd iedereen van mijn vaagheden, maar op de nieuwe plek natuurlijk niet. Ben ook niet van plan dat snel te gaan vertellen. Het gaat goed, dus waarom mensen je anders laten gaan bekijken? De enige die het nu via Facebook te weten zou kúnnen komen, is de Gall&Gall-jongen (Dus D., stel dát je dit leest, keep your mouth shut :P); de rest van mijn directe collega’s voeg ik niet toe omdat ik dat raar vind als manager.

Maar hoe gaat het dan daadwerkelijk nu, vraag je je misschien af. Het gaat beter dan verwacht, eigenlijk. Al verwachtte ik niet echt iets. Maar stress=vaagheden, dus eigenlijk verwachtte ik dat toch wel. Maar nee, het viel mee. Het valt mee. Alleen merk ik wel dat ik m’n werk mee naar huis neem: thuis nog wat dingen doen, bijspringen als het nodig is, telefoontje hier, appje daar, mails nog even checken. Ik merk dat ik 7 dagen per week met m’n werk bezig ben en dat dat me nu wel een beetje… nou ja.. ‘op gaat breken’ is een te zwaar woord, maar ik ga het nu wel merken. Ik probeer het dus thuis wat meer af te sluiten, m’n mails voornamelijk alleen naar m’n werkmail te laten sturen die ik alleen op m’n werk kan lezen, zo min mogelijk roosters thuis maken maar gewoon op m’n werk er de tijd voor proberen te nemen etc. Ik verlang alleen wel naar een paar dagen rust, maar ik moet maar even kijken wanneer ik een paar dagen vrij kan nemen. Ik gok dat dat eind januari wel moet kunnen.

Het is best raar om ‘manager’ te zijn. Ik voel me altijd nog zo jong, en zo zien mensen me natuurlijk ook. Ik kan me dus niet voorstellen dat mensen, bijvoorbeeld klanten, mij echt als winkelmanager zien, maar qua collega’s heb ik dat gevoel wel en dat is het belangrijkste en erg fijn. Vorige week heb ik een gesprek over mijn functioneren gehad, en te horen gekregen dat mijn 3-maanden-contract (waar iedereen bij deze franchiser altijd mee begint) verlengd wordt met een jaar, dat ze erg tevreden zijn, en mijn directe leidinggevende (een van de franchisers) zei dat ze vond dat ik de afgelopen tijd echt ben komen bovendrijven als manager, dat ik boven de partijen en dingen sta, en dat het goed gaat. Dat vond ik erg fijn om te horen, omdat ik dus bang was niet de uitstraling van een manager te hebben. Maarja, wat is een ‘uitstraling van een manager’? Daar groei je vanzelf ook in. Ik kan in ieder geval nu al best trots zijn op mezelf.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.Verplichte velden zijn gemarkeerd *