Twee weken geleden vertelde ik over mijn overdenkingen over mijn hormoonhuishouding. Inmiddels ben ik bij de huisarts geweest. Tja, waarom weet je altijd al van tevoren dat je daar geen steek verder komt? Ze keek me aan of ze water zag branden. Want wat wilde ik dan onderzocht hebben? Misschien komt het ook omdat ik altijd om ‘de vrouwelijke arts’ vraag (aangezien ik mijn gewone huisarts echt totaal niet mag), en de vrouwelijke arts altijd weer een nieuwe huisarts in opleiding is. Die mij dus niet kent en ik haar niet, en ik eerst weer even kort moet vertellen wat ik dan voel tijdens dissociaties. Werkt niet mee nee, I know.
Maar deze die er nu zat, was wel héél erg. Biatch. Kort samengevat vertelde ze dus hetzelfde als die gynaecoloog jaren geleden: “ja, élke vrouw heeft schommelingen in haar testosteron en oestrogeen. Dus ik zou niet wéten wat je daar uit zou kunnen halen. [hooghartig toontje] Ja, nou, als je het echt zo per se wilt, dan kunnen we het laten testen hoor, maar ik denk dus niet dat daar iets uitkomt. Maar als je er op staat…” “Ja, ik sta erop.” “Maar je loopt bij de GGZ dus he? Heb je dit hormonenverhaal aan je behandelaar voorgelegd, en wat vond die?” “Ja, zij zei iets wat neerkwam op ‘doe wat je niet laten kunt’.” Oke, ik had het niet aan mijn behandelaars zo expliciet voorgelegd natuurlijk. Wel in de loop der tijd best geregeld gezegd dat ik echt denk dat het met mijn hormonen te maken heeft, maar zij zijn daar niet echt op ingegaan. Maar hee, een beetje bluffen heb je soms nodig. “Oké, en wat is de naam van je behandelaar?” Pfff, nu gaat ze zeker contact opnemen met C. En já hoor, paar dagen later tijdens het telefonisch contact (omdat ze eerst wilde overleggen met de internist) zei ze dat ze met de internist én met C. had gesproken, en dat die allebei niet wisten wat ik hier dan nou mee wilde. Maar ik mocht me alsnog laten prikken op het vrouwelijke hormoon, en op mijn schildklier. Dat ga ik volgende week dus even doen.
Punt is dat deze mensen dus allemaal totaal niet met me meedenken. Ik had gehoopt, en van een goede arts verwácht, dat zij de patient die met abstracte ideeen komt, helpt door mee te denken en concretere invalshoeken te bedenken. Ik moet nu echter zelf maar echt heel goed gaan googlen en uitzoeken wát ik verder precies wil laten prikken en onderzoeken. Er zijn zóveel meer hormonen in je lichaam dan deze twee. En als ik nou op verschillende momenten in een maand m’n bloed laat prikken, dan kan het toch zijn dat er abnormale verschillen uit komen? Ik snap niet waarom ze dat bij voorbaat al zo tegenspreken.
Maar goed, volgende week dus sowieso bloed prikken voor die twee dingen, en daarna goed uitzoeken waar ik nou precies naar op zoek ben.
Volg je me al op Facebook en/of Bloglovin om op de hoogte te blijven van nieuwe posts? Zou ik leuk vinden!
Pff vervelend is dat hè. Hopen dat er iets uit een bloedonderzoek komt, omdat je van die klachten af wilt. Momenteel slik ik medicijnen tegen een trage schildklier. Deze schommelt namelijk regelmatig en de huisarts wilde kijken of medicijnen effect zouden hebben..
Nou ja zeg, wat irritant dat ze helemaal niet met je meedenken. Als jij hiermee komt zouden ze je toch op z’n minst een kans moeten geven. Jij weet zelf het best wat jij voelt en wat je al hebt geprobeerd. Succes met de bloedtest en de uitkomst daarvan! Ik hoop dat daar eindelijk iets uitkomt zodat je er verder mee kunt.
Liefs!
Wat stom dat ze niet gewoon meedenken of voor de zekerheid jou testen, kan toch niks kwaad… Af en toe zijn die mensen zo lomp… Je geeft het toch niet voor niks aan! Goed dat je hebt doorgezet hoor, laat je niet afkatten!
Liefs