Er zijn veel verschillende dissociatieve verschijnselen. Je kunt je vervreemd voelen van jezelf, of niet meer weten waar je bent. Je kunt ook vergeten wat je onlangs deed. Het is ook mogelijk dat de wereld om je heen er vreemd uitziet.
Gevoel van vervreemding
Je weet soms tijdens een dissociatie niet meer zo goed wat je voelt en denkt. Hierbij kan ook het gevoel van vervreemding komen. Je voelt je dan vervreemd van jezelf en krijgt het gevoel jezelf kwijt te zijn. Je voelt je vervreemd van de vertrouwde gevoelens en gedachten die je van jezelf beschouwt. Je kunt je dan ook vervreemd van je eigen lichaam gaan voelen. Het is dan net alsof bijvoorbeeld je armen en benen niet meer van jou zijn. Dit wordt depersonalisatie genoemd. Het kan ook zo zijn dat je jezelf niet meer in de spiegel herkent.
Zelfs je omgeving die anders zo vertrouwd voor je is kan vreemd lijken. Alsof je het contact ermee verliest. Het lijkt alsof de wereld om je heen zich als een film aan je voorbijtrekt. Een film waar jij niet in meespeelt. Deze dissociaties vallen onder de term derealisatie. Het meest wezenlijke aan al deze gevoelens is echter: het gevoel jezelf niet meer te zijn.
De mate van wegraking kan erg variëren. Het kan wisselen tussen het onschuldige ‘er even met je gedachten niet bij zijn’ of dagdromen tot bewustzijnsverlies.
Oorzaken
Een precieze, concrete oorzaak is vaak niet aan te wijzen. In het algemeen kan een dissociatie bijvoorbeeld een reactie zijn op iets wat beangstigend voor iemand is. Ook kan het uitgelokt worden door iets wat op de een of andere manier onverdraaglijk voor hem of haar is. Of diegene maakt iets mee dat hem/haar doet herinneren aan een nare gebeurtenis uit het verleden. Dit roept dan sterke herinneringen op. Hij/Zij raakt daarbij de aandacht voor de omgeving kwijt.