Afgelopen maanden. Ja. Disso’s. Ik noem ze nu vaker disso’s dan vaagheden. Klinkt toch wat interessanter, hipper, meer slang. Just like me. Ahum.
Maargoed. Afgelopen maanden. Begonnen met PMT. Psycho Motorische Therapie. Voor een paar van mijn angsten. Mag daar ook boksen, jeej. Maar helpt het? Nou ja, ik vind het in ieder geval fijn. Al ben ik elke dinsdagochtend, als ik het dus heb, van tevoren vaag. Maargoed. De vrouw is aardig. Ik merk dat ik sommige dingen een kleeeeinnn beetje overwin. Maar niet veel. Maar ik vind het fijn. En ik mag boksen en rondjes hardlopen, en nou ja, ik mag doen wat ik wil. En dat is fijn, zo zonder dat je bang bent, aangezien die ruimte, en die vrouw, oke zijn en veilig en alles.
Vorige week ook voor het eerst hier thuis een therapeut gehad, voor een van mijn andere angsten. Hij gaat me daarmee begeleiden, door dus echt mee naar buiten te gaan en mijn angst te leren overwinnen. Mijn ‘overkoepelende’ psycholoog zeg maar is een aardige vrouw, maar ik heb er verder niks aan. Aan die 1-keer-in-de-4-weken-afspraken. Maar ik focus me op de PMT en het andere.
Ik vind mezelf best goed bezig. PMT-mevrouw: “Ik vind het zo knap dat jij veel waar je bang voor bent gewoon dóet. Ik heb ook veel clienten die al hun angsten juist proberen te vermijden. Maar jij gaat er toch op af. Dat wilde ik even zeggen.” Ja, je moet wel toch? Je moet wel, om nog een béétje te leven.
Ik heb na een proefles besloten op zangles te gaan, ik ben door onbegrijpelijke redenen ‘vrienden’ kwijtgeraakt die totaal geen vrienden bleken te zijn, maar ik merk dat het me veel minder doet dan zoiets me een jaar geleden nog had gedaan. Ik trek het me veel minder aan, ik betrek het minder op mezelf. En ben op dat soort momenten nóg blijer met de paar vrienden die er wél altijd voor me zijn, en ik voor hen. Al ga je dan twijfelen: als iets een goede vriendschap lijkt, gaat het dus vroeg of laat alsnog kapot. Maar dat soort doembeelden moet je proberen weg te duwen. Ik weet.
Ik ben erachter gekomen dat zóveel mensen iets hebben, fysiek, maar vaker psychisch. Ik ben naar Londen geweest, en heb alleen op dag 1 oxazepam gebruikt, en de andere 2 dagen niets. Ik heb een aantal dagen gehad dat ik letterlijk dacht ‘wow wat zit ik vandaag goed in mijn vel’.
En ik ga voor de 890893e keer weer een poging doen te blijven bloggen.