Vakantie.

Ik heb net een vakantie geboekt. ‘Vakantie’ in mijn termen dan. Want het is ‘maar’ een stedentrip van vier dagen, naar Berlijn. Maar dat zijn dus VIER DAGEN! De laatste keer dat ik vier dagen weg was, was twee jaar geleden naar Boedapest en dat ging echt heel fout. Dus voor mij is dit een hele stap.

Mijn buik slash maag draait nu al rondjes, net na het boeken. Ik weet dat ik nu oxa heb, wat ik in Boedapest niet had. En ik ga het gewoon doen. Maar jeetje, vier dagen. Vier héle dagen. Niet ’s middags aankomen, en op de vierde dag ’s ochtend weer weg. Maar nee, de eerste dag wel ’s middags aankomen, maar de vierde dag ’s avonds pas weer terug. De laatste dag vind ik altijd de ergste.
Maar ik ga het doen. Don’t let your fear decide your fate. Tegen die tijd staat deze zin ook als tattoo op mijn pols.

Vakantie. De manager van de AH waarmee wij samen één bedrijf zijn eigenlijk, begon twee weken terug opeens in een pauze over het zoeken van een man voor mij. Hij vroeg aan welke eisen de ideale man moest voldoen, en begon zelf ook aan te vullen: ‘hij moet natuurlijk ook van vakantie houden’. Uh, nou nee. ‘Niet?!’ Dat werd een moeilijke zoektocht.
Altijd dat smoesje dat ik maar een paar dagen weg kan omdat ik ‘heimwee heb’. Oké het is natuurlijk ook een soort van heimwee dat ik heb, maar dan in een heel andere zin.

Hopelijk werkt de oxa, is Berlijn sehr toll en kan mijn volgende tripje vijf dagen duren. Vijf dagen, ik zou er nu nog écht niet aan moeten denken. Eerst maar deze vier. Eindelijk een keer naar Berlijn!