Vorig jaar, op 19 april om precies te zijn, stond er zoals elke week een column van Bert Wagendorp in Volkskrant Magazine. Deze keer ging hij echter over zijn angst voor paniek. Ik vond er veel herkenning in terug. Niet alles wat hij zegt heb ik ook. Zo ben ik raar genoeg in een vliegtuig niet echt claustrofobisch. Maar ik besef wel dat veel van mijn angsten te maken hebben met het verliezen van de controle. Dat kan ik niet. Ik ben een controlfreak, een echte. Maar ik kan er zelf ook niet goed tegen op plekken te zijn waar je niet snel weg kunt. Terwijl het heel raar eigenlijk is, want ik heb dat bijvoorbeeld ook met uitgestrekte velden en de duinen, als je echt diep in die gebieden bent. Je zou zeggen dat je zó weer weg kunt, maar nee, het duurt lang voor je weer ‘in bewoond gebied’ bent, en daar raak ik van in paniek. Ik snap niet waarom, want wát helpt me dan in die bewoonde gebieden? Niets. Maar goed, mijn geest is nou eenmaal een raar gebied.
Onderstaand de column. Ik begrijp niet waarom het eerste deel, als je hem wilt vergroten, gedraaid tevoorschijn komt. Ik hoop dat je hem zonder te vergroten al kunt lezen, of anders moet je hem even opslaan.
Wat je schrijft over het ook hebben in een heel groot open veld en zo, is zo herkenbaar! Bij mij is het de gedachte aan midden op zee zitten die mij enorm beangstigd. Ik moet er eigenlijk gewoon echt niet aan denken, haha.
Liefs
wow apart dat jij dat ook hebt kim! Nee, ik heb het ook al als ik er alleen al aan dénk haha. Heel stom.