Wat een fijn fijn fíjn weekend was dit. Was ik vrijdag nog steeds echt doodop zonder reden (maar wel voor de eerste keer apparaten in de sportschool gedaan!), zaterdag zat ik al een beetje beter in mijn vel. Ik ging ‘ochtends samen met Kim naar Amsterdam, voor de ELLE voorpremière van de nieuwe film van Michiel Huisman: The age of Adeline. Kim is een meisje dat ik op een heel aparte manier heb leren kennen haha. Kort samengevat: Ze kwam een keer iets bij me afhalen via de Gratis Af Te Halen Facebook, waarvan we elkaar dus ook al ‘kenden’, we voegden elkaar op Facebook toe, en toen bleek ze een van de beste vriendinnen van mijn neefje te zijn haha. Wat een kleine wereld is het toch. Ze is ook een grote Ajaxfan, en ik ben al een keer met haar en mijn neefje naar een wedstrijd geweest. Verder had ik nog nooit met haar afgesproken. Tot afgelopen zaterdag dus.
Ze was heel enthousiast toen ik haar meevroeg, en ik had er ondanks mijn slechte dagen ook echt zin in. Ik had haar vrijdagavond nog even ingelicht over dat ik psychische issues heb, en dat ik slecht in mijn vel zat, dus als ik zaterdag wat moe of wazig zou zijn, zou het waarschijnlijk daaraan liggen. Zij vond het geen probleem, en zei dat als ik naar huis wilde, dat gewoon kon, no problem. Dat was wel geruststellend, maar ik ging er natuurlijk niet vanuit dat het nodig zou zijn. :)
Na een wat chaotisch, uiteindelijk wel komisch begin van de dag (Ik stond op Haarlem Spaarnwoude op de trein te wachten naar Amsterdam, waar Kim al in zat. Maar de trein reed zo woesj het stationnetje voorbij. En bedankt, meneer de machinist.), zagen we elkaar op Amsterdam CS, en was het eigenlijk meteen heel gezellig. De tram gepakt naar Pathé de Munt, en van de film genoten, echt een aanrader (en wáárom kan ik nooit een film kijken zonder te janken? :P Gelukkig liep de halve zaal met natte wangen de bios uit, dus dat scheelde.). De beloofde goodiebag viel helaas best wel erg tegen, maar hee, het was ook de voorpremière en niet de première ;-).
Na afloop lekker door de Kalverstraat naar het station geslenterd, ondertussen een heerlijke panini gegeten én tot slot een verrukkelijk ijsje bij de Ice Bakery van Nutella (Oreo ijs mét wat Nutella erdoorheen. Perfect.) Heerlijk ook altijd om al die verschillende mensen te bekijken die in de stad rondlopen.
Maar een van de belangrijkste dingen: jullie hebben dat vást ook soms, dat je gewoon gelijk een goede klik met iemand hebt, en dat het heel ongedwongen allemaal is. Dat had ik zaterdag met Kim, erg fijn.
Bij thuiskomst, eind van de middag pas, was ik moe, maar voldaan moe. Dit was andere moeheid dan de afgelopen dagen, en om deze moeheid kon ik tenminste blij zijn. Hij kwam niet uit de lucht vallen, maar was vanwege de drukke, maar onwijs leuke dag. Zo zou het altijd moeten zijn met moeheden.
Een lang blogje al dit, dus de zondag kort samengevat: trotsdrukfijnlekker. Trots vanwege het feit dat ik ’s ochtends vóór mijn werk voor het eerst in mijn eentje naar de sportschool ging, om apparaten te doen. Voor mij een echt heelheelheel grote stap zoals ik laatst al vertelde (en toen ging ik dus nog geeneens alleen ;-)…). Dus ik was na afloop zó trots op mezelf, fucking hell. Ik kocht op mijn werk dan ook mijn allerlievelingste chocosoesjes (ik weet dat allerlievelingste geen woord is ja.). En at er in de auto naar huis al meteen vier op. Dat was dus de lekker. Op mijn werk was het onwijs druk, maar gezellig en prima. Ik voelde me de hele dag weer beter in mijn vel komen te zitten.
Hopelijk zet de lijn van dit weekend zich deze week lekker voort :).
Volg je me al op Facebook en/of Bloglovin?
Klinkt als een fijn weekend! Nu heb ik ook zin in chocosoesjes…
Oh wat fijn om te lezen! Je positieve gevoel straalt zo hier mijn beeldscherm uit. Bijzonder is dat hè, dat je meteen een klik met iemand hebt vanaf het eerste moment dat je iemand spreekt.
ja, heel bijzonder en fijn is dat!
Heel fijn om te lezen :-) Hopelijk komen er nog een heleboel van dit soort weekenden/dagen!
Liefs