Angst voor de angstkiller

sertraline

Ik ben altijd anti-pillen geweest. Heel soms neem ik wel eens een ibuprofen of paracetamol, maar liever niet. Ik zag het echter al wel aankomen dat de psych me medicijnen voor zou gaan schrijven. Ik twijfelde. Maar hij haalde me over. “Als jij vorig jaar in Boedapest die pillen had gehad, had je echt niet naar huis gewild.” (Vorig jaar in Boedapest had ik ook heel erg last van dissociaties). “En je wilt journalist worden. Wat nou als je een toffe persreis naar Rome krijgt aangeboden, dan kun jij dus gewoon niet?” Dat haalde me over. En daar denk ik nu ook steeds aan. Ik wil zó graag weer kunnen reizen. Sowieso om weer gewoon met Ajax op Europese tripjes mee te kunnen. Maar ook om nieuwe steden en plekken te ontdekken. Ik was vroeger gek op stedentrips en cultuur. Dat wil ik weer terug. Ik wil weer een aantal dagen van huis weg kunnen zonder angsten of vaagheden.

Dus ik zei ja. En ik stond er ook echt achter toen ik de behandelkamer verliet. Ik kreeg een recept mee voor sertraline en eentje voor oxazepam. De oxazepam voor als ik te rusteloos zou worden van de sertraline. ’s Middags haalde ik de medicijnen bij de apotheek en thuis las ik de lange, lange bijsluiters. En toen schrok ik. De bijsluiter van de sertraline was zó beangstigend. Naast vele lichamelijke ongemakken zoals misselijkheid, zou je ook zo rusteloos kunnen worden dat je niet meer stil zou kunnen zitten en je echt móest bewegen. Ik besloot te googlen naar ervaringen, omdat dan vaak blijkt dat het allemaal wel meevalt. Maar nee. Ik bezocht één forum, en daarop had iedereen het zó zwaar in de eerste twee weken. Hun angsten en depressies werden versterkt, ze durfden het huis niet meer uit, ze konden niet slapen, ze waren rusteloos en iemand kocht zelfs een hometrainer om ’s avonds nog op te kunnen fietsen, omdat hij z’n benen dus anders niet stil kon krijgen.

Oké, nu was ik dus bang. Bang voor het nemen van de pillen die juist mijn angsten zouden moeten wegnemen. Ik belde na het weekend de psych nog even, voor wat extra informatie. Hij verzekerde me dat mijn angsten nergens voor nodig waren. En ja, ik mocht wel met een half pilletje beginnen de eerste dagen. ’s Avonds nam ik de eerste, ondertussend append met een vriend die me aanspoorde. Eigenlijk wel komisch, maar ik had het even nodig, want jeetje, wat was ik angstig voor wat komen zou. Of ja, wat zou kúnnen komen. Ik nam de pil in, ging slapen, en merkte niks. ’s Ochtends stond ik op met misselijkheid, en that’s it. Opmerkelijk was dat sinds dag één mijn extreme moeheid die ik al wekenlang had, weg was. Net of ik dus qua energielevel op -20 had gezeten, en door die rusteloosheid-bijwerkingen op energielevel 0 kwam, gewoon standaard, waar ‘normale’ mensen dus juist die rusteloosheid gaan voelen. Ik was er blij mee. Behalve de misselijkheid elke ochtend viel het mee, al sliep ik ook wel wat slechter. Op woensdag, dus na twee keer een sertralinepil ingenomen te hebben, moest ik naar de tandarts voor twee vullingen. Normaal lig ik letterlijk trillend van angst op de tandartsstoel. Nu leek het net of ik geen angst kon voelen ofzo. Het was een heel gek, maar wel fijn gevoel. Ik dacht: ‘dit kan toch niet na twee dagen? Dit is vast een placebo-effect.’ Maar toch, het was zo.

Nu, na ruim twee weken medicijnen, heb ik de oxazepam gelukkig niet hoeven aanraken. Ik ben na 6 dagen overgestapt op een heel tabletje in plaats van een halve. Sinds maandag heb ik geen last meer van misselijkheid, alleen de extreme moeheid komt wat meer terug. Mijn lichaam is denk ik langzaamaan aan de sertraline gewend geraakt. Je zou ook na zo’n 2 a 3 weken pas echt effect gaan merken, dus dat kan wel kloppen.
Woensdagmiddag moest ik terugkomen bij de psych. Met tien minuten stond ik weer buiten. Hij wilde eigenlijk de dosering verhogen naar 100 mg, maar stemde er ook wel mee in om eerst nog op 50 mg te blijven en te kijken hoe dat gaat. De psychomotorische therapeute is nog op vakantie tot 12 mei (heel fijn ja), dus in die week erna heb ik hopelijk de eerste afspraak met haar. En dan zien we wel of de dosis verhoogd moet worden of niet.

1 gedachte over “Angst voor de angstkiller

  1. Bijwerkingen kunnen je inderdaad bang maken! Maar je hebt het geprobeerd en ik hoop echt dat het zo goed blijft gaan!

Laat een reactie achter bij Lisan Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.Verplichte velden zijn gemarkeerd *